انگشتانم که لای ورق های دیوان حافظ میرود

دست دلم میلرزد!

اما به خواجه میسپارم تا امید را از دلم نگیرد

دلم میخواهد همیشه بگوید

یوسف گمگشته بازآید به کنعان غم مخور!

من انگار نابینایی
که انگار انگشتانم
به لمس تن تو
محتاج اند

مـی گـویـنـد بـاران کـه بـبـارد

بـوی ِ خـاک بـلـنـد مـی شـود . .

پـس چـرا ایـنـجـا

بـاران کـه مـی بـارد

عـطـر خـاطـ ـره هـا مـی پـیـچـد ؟ . . .

 فرق این  دوعکس بگو؟!

شما هم این طوری میکنید؟

تا وقتی تو هستی

که دستانم را بگیری

آرزو میکنم هر روز زمین بخورم !

کاش تابستانها هم برفی بود !